Autori web-portala Iskra.co nemaju puno dilema: da su nobelovci biološki besmrtni, Ivo Andrić bio bi oduševljeni pristaša Milorada Dodika i njegova SNSD-a, strastveni fan Emira Kusturice i Miroslava Lazanskog, mrzitelj NATO-a zbog bombardiranja Miloševićeve Srbije, a više od svega gadili bi mu se komunistički zlikovci koji su ubili đenerala Dražu, piše Slobodna Dalmacija
Živog Andrića Iskra vidi kao Srbina kreiranog po arku iz Republike Srpske, jednog od onih koji predano razmišljaju o stoljetnim nepravdama prema srpstvu i pravoslavlju, a nikad se ne pitaju gdje im nestadoše inovjerni susjedi.
Iskra.co novi je projekt iz Andrićgrada – skupa kuća koje je, uz neizostavnu pomoć Republike Srpske i Srbije, u Višegradu, na ušću Rzava u Drinu, podignuo Emir Kusturica, filmski redatelj monaškog usmjerenja. Miješaju se na pročeljima Kusturičinih zdanja epohe i stilovi, sudaraju se nestvarno i kičasto, pompozno i pretjerano, sve uz korištenje velikog pisca kao političke maskote.
Neizbježni Lazanski
Za nesmetanost procesa autorova je smrt neophodni preduvjet. Andrićgrad slavi Andrićevo nepostojanje, a ne njegovo djelo: sa živim bi Andrićem, koliko god mu politički put bio slalomaški, možda bilo problema, s pokojnim se može što se hoće. A hoće ga se prikazati Srbinom po Kusturičinoj mjeri, hoće se reći da su obojica prešla sličan put u identitetskoj potrazi, samo što je Andrić krenuo iz katoličkoga, a Kusturica iz muslimanskog miljea. Hoće ih se spojiti u ljubavi prema SNSD-u.
U Andrićgradu će se, kažu, proučavati piščevo djelo, a Iskra se naziva elektroničkim novinama Andrićeva instituta. No, osim što pisca koristi kao “brend” ili kao mamac, s njime se baš i ne druži. Ali zato otkriva da ukrajinski “bezbednjaci” prijete Nikiti Mihalkovu, ruskom redatelju i obožavatelju Putina.
Tu je već spomenuti Lazanski, novinar s barutnim punjenjem, pod karakterističnim naslovom “Zašto smo servilni”, zatim zdvajanje nad asimilacijom Srba u Makedoniji, najava bijeljinskog predavanja episkopaJovana o Jasenovcu, vijest o pravoslavnom bogoslužju u Foči, predstavljanje 1008 stranica duge i teške monografije o kršćanskom naslijeđu Kosova i Metohije, izložba o patrijarhu Pavlu, najava “Kustinog dnevnika”…
Rubrika s aforizmima
Većina tekstova preuzeta je iz Večernjih novosti ili Politike, čak i neki radovi kolumnista, među kojima, uz neizostavnoga Kusturicu, izdvajamoLjubodraga Stojadinovića, umirovljenog oficira JNA, Muharema Bazdulja, Peru Simića, dugogodišnjeg Dodikova savjetnika za medije, iRadoja Andrića čija je rubrika s aforizmima u pokušaju nazvana baš u duhu SNSD-ova Ive Andrića – “Znakovi pored srpskog puta”.
Iskru ne čine samo vijesti i komentari, nego i reportaže. Među njima ona o “tajni sela u kojem se krio đeneral”, a to je Granje, u planinama nad Višegradom, koje je, kako piše autor Mihailo Medenica, “veći danak u krvi platilo komunistima negoli Turcima”… Zvuči poznato?
Kusturica dovršava dokumentarac o Joseu Mujici, donedavnom urugvajskom predsjedniku, i priprema igrani film s Monicom Bellucci u glavnoj ulozi. Istodobno, traga za identitetom. Na jednoj od zadnjih stanica tog puta zapazio je kako je Milošević u Haagu govorio isto što i Naomi Klein. A kad u Miloševiću vidiš borca protiv globalizacije, onda si svašta u stanju, piše Slobodna Dalmacija. Pa čak i pokrenuti portal Iskra.co.
wpDiscuz