Dok Aleksandar Vučić neumorno ponavlja da “dok je on predsjednik, Srbija neće priznati Kosovo”, u političkoj pozadini se sve glasnije šuška o mogućem otcjepljenju Vojvodine. Vučić je nedavno jasno odbacio takve ideje, nazvavši ih “snovima pojedinaca”. No, što stoji iza tih šuškanja, i jesu li one stvarna prijetnja ili samo politička taktika?
Vučićeva izjava i politički kontekst
Vučić je u Cirihu nedvosmisleno rekao: “Nema ništa od snova koje pojedinci imaju o nezavisnoj Vojvodini.” Ova izjava dolazi u trenutku kada Srbija balansira između međunarodnih pregovora o Kosovu, unutarnje političke napetosti i rastućih opozicijskih pritisaka. Tenzije dodatno podgrijavaju protesti u Beogradu, koje Vučić omalovažava kao “dangubljenje” malobrojnih ekstremista.
Zašto baš sada Vojvodina?
Pitanje Vojvodine oduvijek ima potencijal da unese nemir u političku scenu Srbije. Kao regija s multietničkom tradicijom, visokim stupnjem ekonomskog razvoja i povijesnim osjećajem autonomije, Vojvodina je često bila simbol drugačije političke dinamike unutar Srbije. Iako trenutni autonomni pokreti u Vojvodini ne zagovaraju nezavisnost, već veću autonomiju, Vučić i vlast često koriste ovu temu kao alat za homogenizaciju biračkog tijela.
Realnost separatizma ili politička manipulacija?
Unatoč glasovima o otcjepljenju, ne postoji ozbiljan politički pokret u Vojvodini koji radi na nezavisnosti. Lokalne stranke poput Lige socijaldemokrata Vojvodine (LSV) već godinama zagovaraju vraćanje autonomnih prava, no bez separatističkih ambicija. S druge strane, Vučićevo spominjanje “snovitih ideja o nezavisnoj Vojvodini” moglo bi biti namjerno preuveličavanje kako bi se skrenula pažnja s drugih problema, poput pregovora o Kosovu ili političkih protesta.
Vučićev “srpski svet” u kontradikciji
Vučićeva retorika o “srpskom svetu” – ideji o kulturnom i političkom jedinstvu Srba u regiji – ulazi u kontradikciju s unutarnjim izazovima. Dok se Beograd zalaže za teritorijalnu homogenizaciju i očuvanje Kosova, glasine o Vojvodini ukazuju na dubinske unutarnje razlike i osjećaj zapostavljenosti u regijama poput Vojvodine.