“Dara iz Jasenovca” je banalan i bukvalan film. Načinom na koji je prikazao ubojstva banalizurao je zlo i sveo ga na osobno raspoloženje ustaških zlikovaca i sadista, kaže za Nova.rs Dubravka Stojanović, historičarka i profesorica na Filozofskom fakultetu.
– Govorom Maksa Luburića ili časne sestre u filmu je, kao, trebalo da se objasni ustaška ideologija, ali i to je užasno površno – smatra Dubravka Stojanović nakon što je odgledala film Predraga Gage Antonijevića.
Naša sugovornica iznosi stav da “zlo mora da se izrazi mnogo jačim umetničkim formama” i dodaje:
– Zato ceo ovaj film ne može ni da se poredi samo sa jednom Zafranovićevom scenom ustaškog klanja u autobusu koja vas obeleži i nauči šta je fašističko zlo za ceo život.
Historičarka i profesoruca Filozofskog fakulteta podsjeća i na buru koja je od početka pratila ostvarenje “Dara iz Jasenovca”:
– Film je propaganda u načinu na koji je finansiran, načinu na koji je izabran za srpskog kandidata za nagradu Oskar i emitovan pre bioskopske premijere na RTS-u. Sve su to skandali. A sada čujemo i vidimo i da je scenario za film plagijat pisca i scenariste Arsena Diklića