Iza svake nevino ubijene žrtve rata stoji ime i prezime koje treba i mora odgovarati za svoj zločin, a dok se to ne dogodi gospodo, djeca će vam nositi teret kolektivne krivice koji ste im vi nametnuli.
Status Kemije Hodžić, žene koja oduševljava svojom hrabrošću i javnim istupima prenosimo u cijelosti:
Jučer se u parku Hagley, ispred džamije Al Noor na Novom Zelandu okupilo dvadeset hiljada ljudi kako bi odalo počast ubijenim žrtvama terorističkog napada koji se prošle sedmice dogodio u dvije džamije tokom džume namaza. Premijerka Novog Zelanda, Jacinda Arden došla je u pratnji ministara i sigurnosnih dužnosnika s crnom maramom na glavi, a isto su postupile i policajke u parku koje su pored marame imale i crvenu ružu na uniformi. Glavni imam, čiju je molitvu prenosila nacionalna televizija je okupljenima poručio: „Srca su nam slomljena, no mi nismo. Živi smo, zajedno smo i odlučni da nećemo dopustiti da nas iko podijeli“.
U Bosni i Hercegovini je tokom ratnog perioda poginulo oko sto hiljada ljudi, preko dvjesto hiljada je bilo zatočeno u hiljadu tristo pedeset logora, broj silovanih žena se kreće između dvanaest i pedeset hiljada, a od dva zarez dva miliona ratnih izbjeglica oko milion ih se vratilo u Bosnu i Hercegovinu nakon potpisivanja mirovnog sporazuma. Institut za istraživanje zločina protiv čovječnosti Univerziteta u Sarajevu procijenio je da ukupna materijalna šteta nastala tokom rata iznosi dvjesto milijardi eura. Podignuti su brojni spomenici žrtvama, a u pojedinim opštinama, prema istraživanjima, izgrađeno je i više od sedamdeset spomenika i to uglavnom u čast poginulim vojnicima, no u državi Bosni i Hercegovini, ni dvadeset pet godina nakon prestanka ratnog sukoba ne postoji zajednički spomenik ubijenim žrtvama rata.
Prošle godine pisah o Naseru Oriću, pedesetogodišnjem heroju bošnjačkog naroda, haškom optuženiku, osuđivanom kriminalcu, muslimanu koji na konju posjećuje Ajvatovicu, junaku koji pozira sa vođom Srbske časti. Dvije godine zatvora za neovlašteno posjedovanje vatrenog oružja i municije, dvije godine haškog zatvora zbog indirektne odgovornosti ratnog zločina ubistva sedam i mučenja jedanaest srpskih civila te optužnice za reket i druga kaznena djela. Tog dana sam postala izdajica bošnjačkog naroda i strani plaćenik koji je zaslužio oko dvjesto prijetećih poruka u inboksu od miroljubivih Bošnjaka, te isto toliko poruka oduševljenja od braće Srba. Nakon par mjeseci pisah o ubistvu hrvatskih civila u Doljanima za koje još uvijek niko odgovarao nije, te o Augustini Grebenar devetogodišnjoj djevojčici koja je poginula zajedno sa još sedam svojih drugara na igralištu u Vitezu od granate ispaljene sa položaja Armije BiH, par sati nakon potpisivanja sporazuma o prestanku sukoba u BiH od strane generala Milivoja Petkovića i generala Rasima Delića. Tad sam postala bošnjački autošovinistva koji izaziva oduševljenje Srba i Hrvata te dala razlog bošnjačkim mirotvorcima da me razvlače po inkvizicijskim grupama. Ove godine, na dan rođenja Isusa Hrista pisah o srebreničkim Srbima koji su bacili svinjske ostatke pred kapiju Memorijalnog centra u Potočarima u kojem leži hiljade civila koje su brutalno ubili pripadnici Vojske Republike Srpske, o Prijedoru, gradu s najviše masovnih ubistava građana nesrpske nacionalnosti nakon Srebrenice, te o Radovanu Karadžiću, zločincu osuđenom na doživotnu kaznu zatvora. Bošnjaci mi aplaudiraju a Srbi, isti oni koji su mi aplaudirali zbog Orića šalju prijeteće poruke.
Dvadeset pet godina nakon prestanka ratnog sukoba građani Bosne i Hercegovine još uvijek umjesto odgovornosti traže opravdanja, svoje zločine pravdaju zločinima onih drugih a sto hiljada ubijenih građana dijele na naše i vaše. Umjesto toga, ja ću napisati broj ljudi, živih bića koja ste prije dvadeset pet godina ubili, a krivce za njihova ubistva danas smatrate herojima. U glavnom gradu BiH, uključujući deset opština, od početka opsade Sarajeva do kraja rata je poginulo 13 952 stanovnika. U Podrinju uključujući sve opštine uz rijeku Drinu je poginulo 28 135 građana. U Pounju, regiji u kojoj su svrstane sve opštine smještene uz ili u samoj blizini rijeke Une i Sane je poginulo 14 359 građana. U Posavini su stradale 13 033 osobe. U Centralnoj Bosni 11 290 građana. U regiji Vrbas koja uključuje sve opštine smještene cijelim tokom istoimene rijeke je poginulo 8 124 stanovnika. U neretvanskoj regiji je poginulo 6 702 građana.
Činjenice su svete, komentar proizvoljan.
Za četiri godine, gospodo mirotvorci, ubili ste sto hiljada ljudi. Ubili ste gospodo živa bića koja su imala porodice. Neko od vas je naredio da se puca, granatira, ubija i kolje. Neko od vas je pucao, granatirao, ubijao i klao. Većina vas nije odgovarala za smrt onih koje ste ubili jer ste milion puta ponovili laž koja je postala istina. Desetine hiljada žena ste silovali, stotine hiljada muškaraca, žena i djece ste poslali u logore, desetine hiljada domova ste uništili, razorili ste porodice, spalili historijske spomenike i niste odgovarali za svoja zlodjela.
– Iza svake nevino ubijene žrtve rata stoji ime i prezime koje treba i mora odgovarati za svoj zločin, a dok se to ne dogodi gospodo, djeca će vam nositi teret kolektivne krivice koji ste im vi nametnuli.
https://www.facebook.com/kemija.hodzic.92/posts/1068321116680818