Tradicija stanovnika leskovačkog sela: Čim prohodamo, mi smo u paprici

Zidove, dvorišta i terase gotovo svih kuća i pomoćnih zgrada u leskovačkom selu Donja Lokošnica u ovo doba godine prekrivaju vijenci ručno nizane crvene začinske paprike, koja se u ovom selu na tradicionalni način sadi, bere i suši vijekovima, javlja Anadolu Agency (AA).

Poslovi u selu ne prestaju od sredine kolovoza do sredine listopada, a najstariji mještani kažu da se njihov komšiluk crvenio od paprike „kozji rog“ ili „nizača“ još u vrijeme kada su oni bili dijeca. I tada je, kao i danas, važilo pravilo – u branje, nizanje, sušenje, na kraju i prodaju paprike, uključeni su svi članovi domaćinstva.

Mihajlovići su jedna od oko 300 obitelji u ovom selu i tokom dana ih je, kao i većinu njihovih susjeda, nemoguće zateći kod kuće, jer su svi u polju gde uveliko traje treća berba ove sezone. Najiskusniji proizvođači paprike u ovoj obitelji su supružnici Svetlana (77) i Radoslav (75).

– Papriku suše, nižu u lance, melju… –

„To je tradicija u Donjoj Lokošnici. Kad se rodimo, čim počnemo da hodamo, mi smo u paprici“, priča Radoslav.

Ova paprika je, dodaje on, jako rentabilna za proizvođače, jer može da se koristi na više načina i proda kao osušena, nanizana, samljevena ili tucana. Može i da se peče i kuha za ajvar koji je, kažu, skuplji, ali ukusniji od onog koji se pravi od paprike „ajvarke“.

Ubrana paprika se već narednog dana niže tako što se drška probada žicom i jedna za drugom ređa na kanap. Formiraju se vijenci koji poput ukrasa vise sa skoro svake zgrade u Donjoj Lokošnici.

„Suši se na zgradama, na krovovima 20 do 30 dana, zavisi od sunca. Onda se stavlja u hladovinu, unutar zgrade. Onda se stavlja u sušaru. Ložimo na drva, isušimo to i lijepo skinemo dršku, sameljemo, pa ide na plasman“, objašnjava Radoslav.

Na susednoj njivi papriku beru njegovi kćerka, zet i dvojica unuka. I oni potvrđuju ono što se nadaleko već čulo, nigdje drugde u Srbiji ova paprika ne rađa tako dobro kao ovdje.

Jedan od Radoslavljevih unuka Marko Stojanović, koji je završio poljoprivredni fakultet, kaže da su razlog tome specifična mikroklima ovog kraja, pogodna PH vrednost zemljišta i kvalitetna voda.